Volgens Richard Wiseman is dit de beste mop ooit: Twee jagers zijn op stap in de bossen wanneer een van hen in elkaar zakt. Hij lijkt niet meer te ademen, zijn ogen staan glazig. De andere man grijpt zijn telefoon en belt 112. Naar adem snakkend roept hij “Mijn vriend is dood! Wat kan ik doen?” De vrouw van de hulpdienst zegt: “Kalm maar. Ik help u. Laten we eerst even vaststellen of hij echt dood is.” Er valt een stilte. Plotseling klinkt er een schot. Terug aan de telefoon zegt de man: “Okay, wat nu?”

Een goede mop creëert een verwachtingspatroon. Vervolgens blijk je aan het einde van het verhaal op het verkeerde been te zijn gezet. De spanning die dan los komt legt je kwetsbaarheid bloot in een lach. Volgens sommigen krijgen we, wanneer we dood gaan, een overzicht van alles wat we goed en fout hebben gedaan. Ik hoop dat ik op dit ultieme moment van kwetsbaarheid ook zal reageren met een lach of glimlach.

Zie ook:
Surprise!
een goede grap