Een huwelijk is een met beloften onderbouwde liefdesrelatie. Er zijn twee groepen beloften die de samenwerking in de relatie stroomlijnen zodat de liefde zich kan ontvouwen en transformeren. Beloften ten aanzien van waarden en normen als: respect, openheid, oprechtheid, onzelfzuchtigheid en zorgzaamheid. Praktische beloften, zoals het delen van ervaringen, het uitpraten van problemen, seksuele en romantische monogamie en de belofte om voor onbeperkte duur samen te werken.
Waar in de eerste fase van het huwelijk, de verliefdheidsfase, de beloften nog gemakkelijk lijken, blijkt bij de samenwerking in de tweede fase vaak pas hoe moeilijk het is om je eraan te houden. Bovendien blijkt ook vaak dan pas hoe belangrijk persoonlijke competenties zijn, zoals: inlevingsvermogen, daadkracht, discipline en doorzettingsvermogen. Zodra de samenwerking aan deze criteria voldoet verandert verliefdheid in onvoorwaardelijke liefde.
Terwijl in de tweede fase de beloften soms nog een strijdpunt vormen worden ze in de derde fase vanzelfsprekend en stroomlijnen ze de gemeenschappelijke en persoonlijke activiteiten. In de flow van activiteiten blijkt vervolgens dat onvoorwaardelijke liefde een deelaspect is van iets groters, van het gevoel van verbondenheid met alles en iedereen. Door zich hieraan over te geven worden de geliefden één met de scheppingskracht en ervaren ze de constante transformatie van het zijn in zijn en van zijn in het zijn.
Zie ook:
wetmatigheid
verliefd
de drie d’s
onvoorwaardelijke liefde
flow
go with the flow
liefde en scheppingskracht
de constante transformatie van zijn
de bron