Een van de grote politieke gewetensvragen voor de komende jaren is: Zijn we idealisten of realisten? Laten we ons leiden door droombeelden of door feiten? Veel politici zijn idealisten. Zij geloven dat de economie zal aantrekken waardoor de belastinginkomsten zullen groeien waarmee we de staatsschuld kunnen aflossen. Feit is dat de economie al vier jaar niet meer groeit terwijl de overheidsuitgaven en de uitgaven van de collectieve sector in dezelfde periode met 10% zijn gestegen. Het tekort wordt gefinancierd met nieuwe staatsleningen. Deze constatering brengt me bij de vraag: Wat ben ik zelf, idealist of realist? Ik ben realist. Ik kies niet voor een denkbeeldige toekomst, een wereld gebaseerd op schuld en boete. Ik kies voor een schuldenvrij nu.