Een vrouw die wist dat ze nog maar een half jaar had te leven vertelde ‘Mijn man heeft een plant met gele bloemen gekocht voor in de tuin. Ik heb nooit geel gewild maar laat hem maar, ik ben er straks toch niet meer.’ Ik sta bij deze uitspraak stil omdat ik merk dat ik op dezelfde manier begin te denken. Het is niet zo dat ik ervan uitga dat ik binnenkort dood ga. Ik gebruik de gedachte ‘ik ben er straks toch niet meer’ om afstand te nemen van mijn ambities. Heeft iemand voorkeur voor een oplossing die ik zelf niet zou kiezen dan laat ik met deze gedachte mijn eigen oplossing los. Rust en vrede zijn in deze fase van mijn leven belangrijker dan ambitie.