Ik ben zo godvergeten kwaad, woest ben ik. Hebben we dan helemaal niets geleerd van het verleden? Zagen we dan niet dat Poetin hetzelfde doet als Hitler? Gedreven door machtshonger en grootheidswaan begon hij een veroveringsoorlog in Tsjetsjenië, Georgië, Belarus en nu in Oekraïne. Oorlogen die hij naar het Russische volk toe onderbouwt met leugens en die hij laat uitvoeren met niets en niemand ontziend geweld. Waarom hebben we niet gereageerd toen hij tekeer ging in Syrië? Waren we zo blij met zijn steun in de oorlog tegen terroristen dat we over hem maar zwegen? Maar waarom ben ik zo verschrikkelijk kwaad? Is het alleen vanwege hem of is er nog een andere reden? Ben ik kwaad vanwege onze jarenlange desinteresse in wat er in de Russische politiek plaats vond of ben ik teleurgesteld dat de mens sinds de tweede wereldoorlog nog altijd geen antwoord heeft op het ontstaan van dictatoriale regiems zoals dat van Poetin? Noch in Zuid- en Midden-Amerika, noch in Afrika, China, Noord-Korea, Myanmar, Midden-Oosten, Turkije en zelfs niet in het Amerika van Trump. Waarom heb ik zelf niet veel krachtiger gereageerd? Was ik zo met mezelf bezig dat ik onvoldoende oog had voor het leed van anderen? Of zag ik het wel maar had ik er ook geen oplossing voor? Is dat de diepere oorzaak van mijn woede? Mijn ego en onvermogen? Drukken deze tekortkomingen misschien extra zwaar op me doordat ik door mijn leeftijd nog maar een beperkt aantal jaren heb om een betere wereld achter te laten? Maar is het verlangen naar een betere wereld wel reëel? Moet ik dit verlangen niet loslaten en accepteren dat de mens onvolmaakt is en dat de enige weg naar volmaaktheid het hier en nu is dat boven verlangen, wroeging en wanhoop staat?

Zie ook:
Russisch gif
ongepast
dictator Trump
teleurstelling
groot groter grootst
megalomane beschaving
een wet van Meden en Perzen