Het interbellum was de periode tussen de eerste en de tweede wereldoorlog die werd gekenmerkt door: wereldwijde economische recessie, opkomst van het fascisme, grote groepen vluchtelingen, diplomatieke pogingen om het tij te keren en een zwijgende massa omringd door verklikkers. Wanneer ik dit zo samenvat schrik ik van de overeenkomsten met onze tijd en bespringt me een angst die je het best kunt verklaren met de uitdrukking ‘de geschiedenis herhaalt zich’. Trouwens, ik zeg dit nu allemaal wel maar hoor ik misschien ook bij die zwijgende massa? Waarom spreek ik me niet confronterender uit over fascisten als Salman bin Abdoel Aziz al-Saoed, Poetin en Erdogan? Ben ik een softie die verdrinkt in beleefdheid? Ben ik bang voor de economische gevolgen of ben ik bang dat ik niet op vakantie kan naar Saoedi Arabië, Rusland of Turkije? Is dat allemaal dan zoveel erger dan mijn vrijheid te moeten verliezen ter meerdere eer en glorie van deze gouden kalveren van het fascisme?

Zie ook:
de nieuwe fascisten
criminelen onder elkaar
gluiperds