Het woord keuzestress gebruiken we meestal wanneer er zoveel keuzemogelijkheden zijn dat we als een kind in een snoepwinkel niet weten wat we moeten kiezen. Ik heb nog een andere vorm van keuzestress ontdekt. Eerst een beeld: Ik ervaar het leven als een rivier waarin je houvast zoekt. Toen ik jong was waren er concrete doelen langs de oever waaraan ik mezelf kon vastklampen zoals een opleiding, woning, gezin en carrière. Nu ik ouder ben heb ik al deze mogelijkheden benut en ben midden in de rivier beland waar minder concrete mogelijkheden zijn om me aan vast te grijpen. Wanneer ik nu moet kiezen ervaar ik een keuzestress die de kern van mijn bestaan raakt. De stress die ontstaat doordat ik voor de keuze sta om me vast te klampen aan wie ik denk te zijn of me over te geven aan het besef van de betrekkelijkheid van wie ik ben.

Zie ook: existentie en essentie