We bereizen de hele wereld en denken dat we overal kunnen integreren. Beseffen niet dat onze contacten in de landen die we bezoeken zich meestal beperken tot de natuur, folklore, plaatselijke keuken, nationaal erfgoed en obers. We leren de mensen die er wonen niet echt kennen. We zijn niet opgegroeid met hun sociale verbanden, tradities, religie, overheid, normen en waarden. We zijn ons niet eens bewust van de cultuur in ons eigen land waar iedereen zijn mening mag geven, waar we ons gelijkwaardig voelen aan elkaar, waar we direct zijn naar elkaar, waar we een uitgebreid stelsel van sociale voorzieningen hebben en waar we op basis van gelijkheid gestalte geven aan onze geaardheid en persoonlijkheid. Deze cultuur is ons overgedragen door ouders die ervoor hebben gestreden en ermee waren doordrenkt. Je moet wel een wereldvreemde idealist zijn die verblind is door culturele hoogmoed wanneer je denkt dat alle immigranten zich in een paar jaar tijd deze cultuur eigen willen en kunnen maken. In de meeste gevallen zal het decennia duren voordat ook hun kinderen ermee zijn doordrenkt.

Zie ook:
cultuur relativisme
vluchtelingenprobleem
open huis
segregatie