krassen

Wonderlijk! Een kras op een nieuwe auto roept heftiger gevoelens bij me op dan op een tien jaar oude auto. Mijn moeder vond het vreselijk wanneer een van haar kinderen een litteken kreeg of een tatoeage zou laten zetten, want “Jullie waren allemaal zo mooi en gaaf bij jullie geboorte.” Waarom heb ik moeite met krassen op een nieuwe auto? Meen ik misschien net als mijn moeder een beeld van de volmaaktheid te zien en probeer ik dit beeld vast te houden? Waarom accepteer ik niet de betrekkelijkheid van mijn beeld? Is het niet de aard van het leven dat het zowel ongeschonden als bekrast is?