Ik erger me aan mensen die anoniem hun gal spuwen op internet. Die de etter van haat en wrok in grote bakken opsparen en over ons uitstorten. Ze doen me denken aan criminelen die nadat ze zijn betrapt niet kwaad worden op zichzelf maar op de politie omdat die geen respect voor hen zou hebben. Net als deze criminelen roepen de anonieme etterbakken om het hardst om respect maar missen zelfrespect. Hadden ze dat wel gehad dan zouden ze zichzelf niet angstig verstoppen in de anonimiteit. Door voor de anonimiteit te kiezen plaatsen ze zichzelf bij de groep lafbekken waar ik geen respect voor heb en waar ik hoogstens mededogen mee heb omdat ze in een verwrongen wereld leven waar ze zichzelf traumatiseren.

Zie ook:
anonieme vuilspuiters
het eigen gelijk