Ik heb de afgelopen twee weken veel Spaanse landschappen gezien, van indrukwekkende rotspartijen tot droge uitgestrekte heuvels. Rijdend door dit indrukwekkende land moest ik denken aan de oorlogen die er waren gevoerd. Oorlogen gevoerd door krijgsheren en oorlogen gevoerd door boeren die het land probeerden te bedwingen. Tijdens mijn reis voerde ook ik oorlog, niet met het land maar met mezelf. Vruchteloos probeerde ik de beelden en gevoelens vast te houden die het land bij me opriep. Uiteindelijk besefte ik dat ik probeerde een landschap te scheppen dat al geschapen is. Ik liet mijn verlangen om alles vast te houden los, keek en zag.