Jaarlijks belanden 5000 jongeren in een ziekenhuis omdat ze zichzelf hebben verminkt. In hun wanhoop proberen ze met de fysieke pijn de leegte in zichzelf te vullen. Ook als we ouder zijn proberen we wanhopig de leegte te vullen. We doen dit met diverse geestelijke en emotionele prikkels. Deze vullen de leegte echter slechts tijdelijk. In ons denken is er geen leven zonder hoop: ‘hoop doet leven’. Onze hoop is gekoppeld aan verwachtingen over de toekomst. We beseffen niet dat het leven niet aardt in het verleden of in de toekomst maar in het hier en nu. Door de hoop los te laten en je aandacht op het hier en nu te richten blijkt deze gevuld te zijn met leven, leven dat geen prikkels nodig heeft om tot leven te worden gewekt.

Zie ook:
inzicht in de leegte
het niet-iets zijn