Ik staar naar de achtergebleven schuimkraag in mijn koffiebeker. Laat de drang om het schuim op te lepelen los. Beelden en herinneringen wellen op. Koffiedrab die vroeger in een kopje achterbleef, de uitdrukking koffiedik kijken. Ik glimlach. Ik blijf kijken, de tijd staat stil. Ik voel de bloedstroom van het leven, haar niet uit te spreken vreugde. Dankbaar lepel ik het schuim op.