Mijn herinneringen aan de middelbare school leken tot nu toe bevroren te zijn in de tijd. Dit veranderde toen ik tijdens de presentatie van een boek over de school zag hoe het verleden voortleeft in het heden. De mensen en de gebouwen zijn in de afgelopen zestig jaar geëvolueerd. Niets en niemand is stil blijven staan. De gebouwen zijn aangepast aan de tijd en hebben een nieuwe functie gekregen. De studenten zijn in alle richtingen uitgewaaierd en hebben gebeurtenissen in gang gezet die andere gebeurtenissen in gang hebben gezet, die op hun beurt ook weer.. Hoeveel gebeurtenissen heb ik zelf wel niet in gang gezet? Hoeveel wegen heb ik als omvallende dominostenen geplaveid en van tekens voorzien? Ik val stil, houd mijn aandacht vast en zie hoe de stroom van leven doorgaat in het heden. Het heden dat ons levend verleden is.

Zie ook:
wie schrijft die blijft
een zinvol leven