Liegen en bedriegen, twee woorden die al eeuwen naast elkaar worden gebruikt. Bijvoorbeeld in de uitdrukking ‘Waar leugens en bedrog zijn daar kan geen vertrouwen zijn.’ Daar voelt de ander zich teleurgesteld, gekrenkt, beschadigd en beledigd. Maar waarom liegen en bedriegen we dan toch? Waarom zijn we niet open en eerlijk? Is het vertrouwen waar de uitdrukking over spreekt voor de meesten misschien een ander woord voor gemakzucht? De behoefte om heldere antwoorden aangereikt te krijgen waardoor ze niet zelf hoeven na te denken, niet de kluwen van leugens en bedrog hoeven te ontwarren? Is het hele leven niet een kluwen van vaagheden en onduidelijkheden waar je slechts met liefde en verwondering naar moet leren kijken? Maar wanneer je dat doet, leef je dan wel? Is leven niet juist het ontwarren van de kluwen en er een kleed van weven op een weefgetouw met rechte lijnen? De rechtlijnigheid van openheid en eerlijkheid?

Zie ook de selectie van vijftien columns over overspel en liefde: liefdesperikelen.

Zie ook:
eerlijk
eerlijk en rechtvaardig
onze harde schijf
van gemakzucht naar angst