In haar dagboeken presenteert Marie Bashkirtseff (1858-1884) zich als een ambitieuze en ijdele jonge vrouw. Bij het lezen van de keuze uit haar dagboeken ‘Waarom zou ik liegen’ besef ik dat zij ondanks haar talenten als schrijver en schilder zat opgesloten in een cocon van eigenwaan, zelfbeklag en hooggespannen verwachtingen. Niet de positie van de vrouw in de maatschappij of haar dodelijke ziekte waar ze op zesentwintigjarige leeftijd aan overleed maar haar persoonlijke beperkingen belemmerden haar om de spirituele leegte te ervaren waarin creativiteit tot bloei komt. Het leven stond haar niet in de weg maar zij stond het leven in de weg. Wanneer ze dat had beseft waren haar schilderijen exploratiever en expressiever geweest zoals die van haar tijdgenoten Paul Gaugain en Vincent van Gogh.