Ik wil aan het einde van mijn leven de volgende twee vragen kunnen beantwoorden ‘Wat heeft het leven voor mij betekend?’ en ‘Wat heb ik voor het leven betekend?’ Wanneer ik dit aan anderen vertel dan levert dat meestal een van de volgende reacties op. Een minderheid vertelt spontaan wat hún antwoorden zouden zijn. De meerderheid zwijgt en lijkt zich in zichzelf te keren. Het is alsof ze willen zeggen ‘Ik zou niet weten wat mijn antwoord zal zijn. Ik ben niet zo bijzonder.’ Toen ik hierover nadacht kwam ik tot de volgende gedachte. Wat veel mensen gewoon vinden van zichzelf wordt bijzonder door wat ze ermee doen. Stel je bent door aanleg en opvoeding een onzelfzuchtig persoon, bescheiden en zorgzaam. Dit is wat het leven voor je betekent. Op zich is dat niet bijzonder. Het is een van de vele betekenissen die het leven te bieden heeft. Het wordt pas bijzonder door wat je ermee doet. Dit hoeft niet groot in aantal of formaat te zijn en ook niet inspirerend voor anderen. Je betekent al iets voor het leven door de zorg voor een enkel persoon of als kluizenaar met de zorg voor een moestuin.
Zie ook:
van lust naar last
gewoon ‘n verhaal
de ultieme test
Wat wil ik nog?
als je maar gezond bent
geven en nemen