Iedere ondernemer weet dat je winsten zo veel mogelijk in je bedrijf moet investeren en dat je met de rest spaarzaam moet omgaan om magere jaren te kunnen overbruggen. Je moet dus financieel kunnen afzien. Hij weet bovendien dat geld alleen niet gelukkig maakt. Je moet plezier kunnen hebben in het verleggen van grenzen: kennis, vaardigheden en prestaties.

Toen destijds werd besloten om landen als Griekenland toe te laten tot de Europese Monetaire Unie werd onvoldoende gekeken of deze landen wel een dergelijke ondernemersmentaliteit hadden. Waren ze bereid om de lage rentes en subsidies die ze ontvingen te investeren in de groei van hun economie en wilden de mensen in deze landen wel grensverleggend bezig zijn?

Het is onvoorstelbaar dat onze politieke leiders zo lichtvaardig met deze vragen zijn omgegaan. Zij hebben gehandeld als een ondernemer die denkt: Ik wil groeien dus laat ik maar zo veel mogelijk mensen aannemen, kwaliteit is niet belangrijk. Iedere goede ondernemer weet dat dit absurd is. Onze Europese politici blijken daar echter anders over te denken. Zij wilden koste wat kost zoveel mogelijk landen bij de unie betrekken.

Dit wordt allemaal begrijpelijk wanneer je bedenkt dat ze zelf misschien dan wel plezier hebben in het verleggen van grenzen maar financieel nooit hebben hoeven afzien. In plaats daarvan gebruiken ze net als de Griekse politici de bijdragen van de lidstaten om hun inkomen veilig te stellen en om politieke steun te kopen voor plannen die hen nog meer invloed en macht geven.