Ik merk dat ik regelmatig de term niet-reactief gebruik zonder uit te leggen wat ik ermee bedoel. Ik kan dit begrip het best uitleggen aan de hand van een persoonlijk voorbeeld. Ik ben iemand die voortdurend zichzelf en de wereld observeert. Om tot de kern van mijn observaties door te dringen probeer ik dat wat ik waarneem bij me binnen te laten komen zonder erop te reageren. Ik neem er geen standpunt over in en vorm er geen oordeel over voordat ik het hele onderwerp overzie. Pas wanneer ik intuïtief het gevoel heb dat ik er klaar voor ben ga ik schrijven. Hierbij krijgen alle gedachten die niet-reactief zijn opgeborreld een plaats in het eerste concept van een column. Daarna begint het proces van schrappen, minimaliseren en aanscherpen van de tekst. Ook dit proces is niet-reactief. Ik stuur het niet aan met mijn denken maar het wordt aangestuurd door mijn intuïtie en gevoel. Soms leidt dit tot een proces waarbij ik eindeloos zoek naar de juiste woorden en zinnen.
Zie ook:
de yoga van het vragen
bevestiging zoekers
intuïtie
gemakkelijke of moeilijke weg