Ik ben voortdurend bezig mijn geest op te ruimen. Soms raak ik daarbij ontheemd doordat ik de vertrouwde ankers van mijn denken, voelen en doen loslaat. Ik begin dan te zweven. Met heimwee, verwondering en begrip kijk ik naar mijn gedachten, gevoelens en gedrag. Het liefst verdwijn ik op zo’n moment. Dit gebeurt niet. Ik besef dat het uiteindelijk wel zal gebeuren. Dat ik zal verdwijnen in de tederheid die er altijd al was en waar ik me vaag van bewust ben terwijl ik met stil begrip naar mezelf kijk.

Zie ook: opruimen