Er bestaan verschillende fases in het oordelen. Oordelen begint met beoordelen, het beschouwen van iets of iemand, vervolgens vel je een oordeel en tot slot veroordeel je, wijs je af. Er is een bijbelse uitspraak die waarschuwt voor deze fuik: Oordeel niet opdat gij niet geoordeeld wordt. Wanneer je deze uitspraak letterlijk neemt is niet oordelen het beste dat je kunt doen. Dit gaat echter voorbij aan je maatschappelijke verantwoordelijkheid als mens. Er is nog een andere weg. Hierbij weet je dat je in het proces van oordelen het zicht kwijt kunt raken op het grote geheel waarin geen afwijzing bestaat. Je velt daarom pas een oordeel wanneer je hebt vastgesteld dat je jezelf in de fase van het beoordelen niet hebt laten leiden door goed- of afkeuring. Wanneer je op deze manier te werk gaat is een eventuele veroordeling geen persoonlijke afwijzing maar een maatschappelijke.

Zie ook:
wie zonder zonde is
vijftien minuten roem