op zoek naar rust

Het vluchtelingenprobleem rommelt maar door in mijn geest. De vragen blijven komen. Ik word moe van mezelf. Ik wil rust in mijn kop, me richten op de geestelijke rijkdom die in het dagelijks leven verborgen ligt. Terwijl ik dit zeg besef ik dat ik hier niet aan toe wil geven. Ik wil niet vluchten. Dit roept weer nieuwe vragen op. Waarom vluchten de vluchtelingen? Waarom pakken ze de strijd in hun land niet op? Wat zou ik zelf doen wanneer ik in hun schoenen stond? Zou ik tot het bittere eind vechten voor wat ik maatschappelijk belangrijk vind of zou ik net als zij op zoek gaan naar een veilige plaats waar ik rust hoop te vinden?

Zie ook:
Wat zou ík doen?
onrust
vluchtelingenprobleem
Etty Hillesum
anonieme overlevers