Zowel christenen als moslims geloven in een paradijs. Een plaats waar gelovigen na hun dood naar toegaan onder voorwaarde dat ze goed hebben geleefd. Volgens moslims is het een tuin met veel bomen, fruit, schaduw, rivieren en maagden. Voor christenen is het een plaats waar geen dood of lijden is en waar god woont. Wat moet het toch fijn zijn om in een dergelijke toekomst te geloven. Hoe ellendig het leven nu ook is, straks wordt het allemaal beter! Nu zal ik niet ontkennen dat er een mooie wereld kan bestaan buiten dit aardse bestaan, maar elk beeld dat je ervan vormt is een denkbeeld en het is de vraag of je dit beeld uiteindelijk niet los zult moeten laten. Of je het paradijs niet zult moeten verlaten en verder zult moeten gaan om de scheppingskracht haar werk te laten doen. Dit betekent: opnieuw zoeken, vinden en loslaten. Wanneer dit je toekomst is dan kun je beter nu al wennen aan de plezierige en minder plezierige aspecten van de schepping.

Zie ook: goddelijk feestje