passanten

Wanneer ik op een terras zit kijk ik anders naar de mensen die passeren dan enkele jaren geleden. Het zijn voor mij steeds meer individuen in plaats van representanten van een bepaald type mens. Ik zie het eigene van hun persoon. Dat wat hen aan het leven bindt en wat ze aan het einde van hun leven moeten loslaten. Wekten ze vroeger een glimlach van verbazing en verwondering bij me op. Nu laten ze me zien hoe betrekkelijk en gewoon ik zelf ben en hoe mijn leven een tijdelijke fase is van iets anders. Een fase waar ik, net als zij, doorheen moet voordat ik mijn band met het leven kan loslaten.

Zie ook:
ondoorgrondelijk
afgerond leven
Was dit alles?