‘Een profeet wordt in eigen land niet geëerd.’ (Johannes 4:44) Deze uitspraak reikt verder dan de betekenis die de bijbel aan het woord profeet geeft. Stel er is iemand die vanwege zijn betrokkenheid en inzicht in hoog aanzien staat bij zijn collega’s. Misschien herkent zijn vrouw dit beeld niet en is ze het er zelfs niet mee eens. Misschien heeft ze een veel alledaagser beeld van hem. Dat van de man die ’s avonds moe thuis komt en de kliko aan de straat zet. De vraag is: Waarom herkent ze het beeld van zijn collega’s niet? Mist ze hun ervaring, heeft het alledaagse voor haar een grotere waarde of denkt ze dat de bijzondere waarde die aan hem wordt toegekend niet strookt met het alledaagse? Hoe vaak missen we immers niet de bijzondere waarde van iemand omdat we denken dat deze niet gepaard kan gaan met het alledaagse, met gebreken en beperkingen?

Zie ook:
twee gezichten
mijn columns en ik
pareltjes