De term protestgeneratie wordt gebruikt voor de groep mensen geboren tussen 1946 en 1954. Zij lijken het exclusieve recht te hebben op deze term. Iedere periode kent echter een protestgeneratie. Meestal jongeren die de maatschappij proberen te veranderen. Ook onze tijd kent een protestgroep. Zij krijgt echter geen vaste voet aan de grond. Politiek schuift ze van links naar rechts. Het feit dat het haar niet lukt om een verandering op gang te brengen heeft twee redenen. Aan de ene kant maakt ze te veel deel uit van de door de overheid gepamperde maatschappij. Hierdoor is ze afhankelijk geworden van haar broodheer. Aan de andere kant wordt ze beïnvloed door het existentialisme. De overtuiging dat je in afwezigheid van een goddelijke macht zelf zin moet geven aan je leven. Door het existentialisme verzandt de protestgroep in individualisme. Haar protest verwordt tot een onderhandeling tussen het vasthouden aan maatschappelijke zekerheden en individuele belangen. Het is tijd voor het essentialisme. De overtuiging dat je je belangen moet loslaten om bij de essentie uit te komen. Wanneer de protestgroep hierin slaagt zal blijken dat individuele en maatschappelijke belangen elkaar overlappen. Wellicht wordt dit de basis voor een nieuwe protestgeneratie.

Zie ook: existentie en essentie