Het wordt zo gemakkelijk gezegd ‘Ik ben ook maar een radertje in het geheel.’ Meestal proberen mensen die dit zeggen zichzelf vrij te pleiten van de beschuldiging dat ze zich onvoldoende ergens voor inzetten. Ze kiezen liever voor de slachtofferrol dan dat ze zelfkritisch zijn. Wanneer ze dit wel zouden zijn dan zouden ze om te beginnen hun uitspraak anders formuleren: ‘Ik ben een radertje in het geheel.’ Door deze uitspraak vervolgens tot zich door te laten dringen zouden ze beseffen dat ze deel uit maken van een scheppingsproces waar ze in beweging worden gezet door iets of iemand en waar ze de beweging, na haar te hebben ondergaan en bewerkt, doorgeven aan iets of iemand anders.