Ik zet mijn kop koffie op tafel en probeer het gevoel te beschrijven dat de coronacrisis in me oproept. Het is alsof ik in een rampenfilm zit. Niet een film waar een groep overlevenden na een ramp hoopvol aan een nieuw leven begint. De film waarin ik figureer is een oorlogsfilm. Ik ben een soldaat die uit de loopgraven wordt gejaagd. Het beeld overweldigt me. Ik krijg het gevoel alsof ik midden in het oorlogsgeweld sta. Het geluid om me heen verstomt. Ik mobiliseer alle kracht in me, kijk vooruit en ren schreeuwend naar voren. Het beeld vervaagt. Ik kijk naar de beker koffie voor me en voel de kracht nadreunen in het kloppen van mijn hart.

Zie ook: machteloos moedeloos