Ik kijk met verbazing naar de adoratie die sommigen hebben voor reality stars als Kim Kardashian. Een vrouw van wie de enige kwaliteit het promoten van zichzelf lijkt te zijn. Ik begrijp de adoratie van tieners voor hun idolen. Maar dat volwassenen dit doen, daar kan ik met mijn verstand niet bij. Zijn er dan zoveel mensen die zichzelf niet kennen en nog altijd een rolmodel nodig hebben? Kun je hen dan wel volwassen noemen, volgroeid en gewassen door het leven? Waarom zien ze niet dat ze hun eigen realiteit, hun eigen reality star zijn?

Zie ook:
reality-tv
verslaafd aan de verbazing