Soms zou ik de tijd stil willen zetten en hard roepen: Waar zijn we nou allemaal mee bezig? We daveren maar door, walsen over alles en iedereen heen. Natuurlijk, leven is behalve een zelfstandig naamwoord ook een werkwoord. Maar na gedane arbeid is het ook goed rusten. We hebben rust nodig om te beseffen dat we niet eindeloos door kunnen gaan. Zelfs de golf die eindeloos in hoogte lijkt toe te nemen valt uiteindelijk uiteen als gevolg van de cyclische wet van groeien, bloeien en sterven. Na de dood valt ons lichaam uiteen in atomen die tot voedsel zullen dienen voor nieuwe planten, mensen en dieren. We zijn slechts een tijdelijke fase in een eindeloze cyclus. Pas wanneer we dit beseffen zullen we ons niet meer op één fase van de cyclus richten maar op de gehele cyclus en op de duurzame constante in de cyclus, de as van het wiel zonder welke geen cyclus mogelijk is.

Zie ook:
de schepping
statisch en dynamisch
tot de dood ons scheidt
de hartslag van de schepping
over leven
selffulfilling prophecy
het is allemaal zo gewoon