Waarom leef ik? Leef ik om af te zien van genot hopende op een ongewisse beloning in een leven na de dood of leef ik om mijn fysieke en geestelijke lusten te bevredigen? In de jaren zestig van de vorige eeuw richtten we ons vooral op het bevredigen van de fysieke lusten in wat de consumptiemaatschappij werd genoemd. In de jaren zeventig kwamen daar de geestelijke lusten bij, soms ondersteund door drugs. Op dit moment hebben we psychofarmaca waarmee we direct geluk kopen en over enige tijd genetische technologieën waarmee we onze lusten zullen bevredigen. Als reactie op dit hedonistisch antwoord is er een religieus fundamentalisme ontstaan dat zich hiertegen afzet. Is dit onze toekomst, een eindeloze afwisseling van religie en hedonisme of is er nog een derde antwoord? Leven we misschien om spiritueel bewustzijn en duurzaam genieten op elkaar af te stemmen?

Zie ook:
denken en geloven
streven naar vrijheid