Ik heb moeite met religieuze dogma’s. Toch zijn er miljarden mensen die ze blind accepteren. Wat trekt hen erin aan? Worden ze aangetrokken door het kant en klare karakter van dogma’s waardoor het lijkt alsof ze zich er niet in hoeven te verdiepen? Of worden ze aangetrokken door het saamhorigheidsgevoel dat ontstaat doordat je iets met anderen deelt? Terwijl ik me dit afvraag moet ik denken aan godsdienstige bijeenkomsten waar een gevoel van saamhorigheid wordt opgewekt door samen te zingen, bidden en bewegen. Dit beeld roept op haar beurt weer een ander beeld bij me op. Soldaten die marcherend en zingend zichzelf en anderen overtuigen van hun kameraadschap, kracht en macht. Plotseling besef ik dat ik niet alleen moeite heb met dogma’s maar ook met het idee dat de dogma’s die je deelt met anderen beter zijn dan je eigen inzichten en gevoelens.
Zie ook:
waarheid
religieus kordon
Dit was de zestiende van twintig geselecteerde columns over het denken.
- filosofie of wijsbegeerte
- visionairs
- de kunst van het denken
- de yoga van het denken
- minimalistisch denken
- parallel denken
- gyroscopie
- inclusief denken
- insluiten
- het omnidirectionele brein
- Leve het denken!
- exclusief denken
- eigenwijs
- vicieuze gedachtecirkel
- de antidogmatische partij
- religieuze samenzang
- denken en voelen
- Hoe waar is de waarheid?
- de waarheid in pacht hebben
- wijsheid komt met de jaren