Ik heb het laatste jaar veel contact gehad met buitenlanders. In deze contacten kan ik het niet nalaten om te vragen wat zij van Nederlanders vinden. De meesten zijn niet gewend aan zulke directe vragen. Het is juist deze openheid en directheid die ze vervolgens roemen. Een Engelsman noemt ons outspoken, een Duitser locker en een Belg noemt ons vrij. Het is leuk om dit over jezelf te horen. Ik ben immers ook Nederlander. Ik vraag echter wel door. Ik heb namelijk gemerkt dat veel buitenlanders zich eerder positief uitlaten dan negatief. Ze zijn bang dat ze je door een te grote directheid zullen kwetsen. Wanneer ik dit doe komt de keerzijde van de medaille naar boven, begrippen als arrogant, losgeslagen en betweterig. Ik ben hierdoor gaan nadenken over onze cultuur. Ik ben tot de conclusie gekomen dat we minder respectvol zijn dan we denken. We vinden dat het van respect getuigt wanneer je zonder omwegen, assertief en provocatief je mening kenbaar maakt. Als iemand dat kwetsend vindt dan is dat volgens ons zijn probleem. Immers: “Het moet kunnen, je moet jezelf kunnen zijn.” Als iemand anders echter hetzelfde doet dan staan we op onze achterste benen. Deze zelfoverschatting maakt ons blind voor wat respect inhoudt. Respect is niet luidruchtig je mening verkondigen en emotioneel eisend om opheldering vragen. Respect is jezelf openstellen voor de ander. Geen conclusies trekken voordat je alle informatie tot je hebt laten doordringen.

Zie ook:
betekenis respect
hij en zij