roemloos leven

Enkele maanden na het overlijden van mijn vader zaten we naar Toon Hermans op tv te kijken. Toen er werd gelachen verdroeg ik dat niet en ging naar bed. Deze herinnering komt de laatste tijd bij me naar boven wanneer ik de deelnemers en presentatoren van spelletjes- en praatprogramma’s zie die op zoek zijn naar hun moment van roem. Ik vraag me af waarom ik beide situaties met elkaar verbind. Langzaam dringt het antwoord tot me door. Ik kon me pas echt overgeven aan het leven nadat ik mijn verdriet had verwerkt en losgelaten. De zoekers naar roem zullen eerst hun moment van roem moeten beleven en loslaten voordat ze de vreugde van een roemloos leven kunnen ervaren.