Ik merk dat mijn verlangen naar romantiek groeit. Ik word emotioneel geraakt door filmpjes over huwelijksaanzoeken, geboorteaankondigingen en herenigingen van geliefden. Waar komt deze hang naar romantiek toch vandaan? Veranderen mijn hormonen waardoor ik emotioneler word? Is het een compensatie voor het geweld dat ik zie? Is het een compensatie voor tv programma’s als ‘ex on the beach’ en ‘geordie shore’? Ik heb moeite met de oppervlakkigheid van de deelnemers aan deze programma’s. Ik verlang naar tederheid, mededogen en begrip. Terwijl ik dit zeg besef ik dat deze waarden slechts de keerzijde van de medaille zijn. Ik zal mijn aandacht vaker moeten richten op wat tussen de twee kanten van de medaille verborgen ligt. De naamloze liefde die ik soms in een flits ervaar wanneer de twee kanten versmelten.

Zie ook:
huwelijksaanzoeken
hopeloze romantici