De melodie van het nummer ‘where have all the flowers gone’ blijft in mijn hoofd rondzingen. Waarom? Ik ken het in de uitvoering van Joan Baez en Marlene Dietrich. Bij Joan Baez was het in de jaren zestig een protestlied tegen de oorlog in Vietnam. Marlene Dietrich legde met haar Duitse versie ‘sag mir wo die Blumen sind’ een link met de tweede wereldoorlog. Terwijl ik via YouTube nog eens naar de Duitse versie luister begrijp ik waarom het nummer in mijn hoofd blijft hangen. De oorlog in Oekraïne confronteert me met gevoelens die ik had toen ik het nummer voor het eerst hoorde. Verdriet omdat er nog altijd mensen sneuvelen in oorlogen. Wanhoop omdat we er in de afgelopen 77 jaar niet in zijn geslaagd om de oorlog in Oekraïne te voorkomen. Nog altijd kunnen kleine groepen machtswellustelingen, zoals die in het Kremlin, duizenden mensen de dood in jagen.

Zie ook:
muzikale wanhoop en verdriet
geen oorlog zonder geweld