Ik scheer mezelf al jaren met een scheermes. Vanochtend besefte ik dat ik me ergerde aan deze dagelijkse handeling. Terwijl ik hierover nadacht, keek ik in de spiegel en besefte dat ik een eigen volgorde in het scheren heb ontwikkeld. In plaats van mezelf te ergeren aan de noodzaak van het scheren kan ik me beter richten op het proces van scheren. Belangrijker dan de vraag waarom ik mezelf iedere keer weer moet scheren is het tijdloos, ontspannen en aandachtig ermee bezig zijn. Ik moet hetzelfde leren doen als bij het schrijven. Nadat ik de eerste opzet van een column heb geschreven begint het proces van schaven. Van het naadloos afstemmen van de tekst op mijn diepste weten en voelen. Ik glimlach naar mezelf in de spiegel en ga aandachtig verder met het wegschrapen van de haren.

Zie ook:
schrijver
beschaving