Ik ben geen woordkunstenaar die, kwistig strooiend met de taal, een bijzondere sfeer weet te creëren. Taal is voor mij een instrument. Het is het raam dat ik open om de wereld van de ziel toegankelijker te maken. Een wereld die geen woorden kent. Waarin de ene betekenis voortkomt uit de andere. Een wereld die vorm krijgt in het raamwerk van mijn schrijven. In mijn columns en boeken laat ik je door verschillende ramen kijken, nu eens mystiek dan weer zakelijk. Naar datgene wat ik soms in een fragment van de tijd terugvind en dat ik steeds weer moet loslaten om de rijkdom te kunnen ervaren. Een rijkdom waar ik graag ruimte voor maak omdat ze opborrelt uit het helderste weten, het zuiverste gevoel.