Een beeldhouwer heeft soms jaren een blok steen in zijn atelier staan waar hij iets mee wil maar niet weet wat. Hij kijkt er regelmatig naar. Laat de breuklijnen en vormen tot zich doordringen. Groeit langzaam naar het moment waarop hij het overbodige begint weg te hakken. Onthult het beeld dat in de steen verborgen zat.

Als schrijver kom ik onderwerpen tegen die als een blok steen op mijn weg liggen. Ze intrigeren me. Ik wil er iets mee. Mezelf concentrerend ontdek ik verbanden en structuren. Door het onderwerp regelmatig tegen het licht te houden en los te laten komt het moment waarop ik begin te schrijven. Ik zet het dan in één keer op papier. Daarna begint het proces van weglaten. Van zien hoe het onderwerp verandert door een enkel woord, zin of alinea.

Uiteindelijk gaat de storm liggen. Het resultaat leg ik neer op het pad van eenieder die het wil doorgronden, die er zijn eigen beeld in wil ontdekken.