slecht geheugen

Ik heb een slecht geheugen. Op de middelbare school moest ik ‘stampen’ om vreemde woorden te onthouden. Wanneer ik in mijn columns dieper inga op een bepaald woord moet ik me er vaak eerst weer even in verdiepen. Als schrijver heb ik in de loop van de jaren de voordelen van dit slechte geheugen ontdekt. Ik hecht minder aan de kennis en inzichten die ik bij het schrijven heb opgedaan. Iedere keer dat ik schrijf is een moment dat ik opnieuw moet ontdekken. Ondanks dat ik iedere keer opnieuw moet beginnen betekent dit niet dat ik niets heb aan al mijn schrijven. Ik merk dat mijn vermogen om in het hier en nu te leven groeit door de vele bewuste momenten die ik tijdens en door het schrijven ervaar.

Zie ook: mijn lot