Zo’n 2400 jaar geleden werd door de Griekse filosoof Socrates één van de belangrijkste pijlers van onze westerse cultuur geslagen: het kritisch doorvragen op je gedachten en gevoelens. Dit kritisch doorvragen trotseert al eeuwenlang allerlei politieke en religieuze stormen. Periodes waarin dogma’s hoogtij vierden. Tijden waarin men liever koos voor de ogenschijnlijke zekerheid van het verworven antwoord dan voor de moeilijke weg van het doorvragen. Bij het doorvragen moet je je eigen onzekerheid onder ogen zien. Of zoals Socrates zei: Ik weet maar één ding, dat ik niets weet. Ook zul je, wanneer je de weg van het kritisch doorvragen bewandelt, jezelf moeten verweren tegen iedereen die de waarheid denkt te hebben gevonden. Tegen Socrates werd een rechtszaak aangespannen omdat hij met zijn vragen de jeugd liet twijfelen aan het geloof in goden en in de kinderen van goden. Hij werd door de rechtbank van vrije burgers ter dood veroordeeld. Misschien had hij nooit zo’n grote impact op onze cultuur gehad als hij de vluchtmogelijkheden die hem werden geboden had aangegrepen. Hij onderging echter zijn straf en stierf in 399 voor Christus door het drinken van de gifbeker.
Zie ook:
culturele erfenis
spirituele helden
Dit was de eerste van een selectie van twaalf columns over doorvragen tot ..
- Socrates
- Het enige dat ik weet is dat ik niets weet.
- de yoga van het denken
- de yoga van het vragen
- doorvragen
- vragen staat vrij
- verkennen
- Wat blijft er van mij over?
- Is god een algoritme?
- ironie
- niet één antwoord
- eudaimonía