Je loopt al uren. Draait je om. Vermoeid kijk je naar de weg die je hebt afgelegd. Je zucht. Dan is het alsof de bomen en struiken naar elkaar toe kruipen, je insluiten. Verbaasd sta je stil, kijkt om je heen, naar boven, ziet hoe het zonlicht tussen de boomtoppen schijnt. Je kijkt naar beneden, ziet de zwarte grond, de kuilen, keien, het gras dat zich een weg naar boven baant. Je beseft: De weg heeft geen begin en einde. Er is alleen dit. Deze plaats. Dit moment. Het nu. Je geeft je eraan over en weet: Dt is mijn bestemming, de weg een rimpeling in de tijd. Je vervolgt je tocht en geniet van de ontluikende natuur.

Zie ook:
queeste
spirituele reis
levenslange zoektocht
de cirkel is rond