Ik heb de afgelopen dagen enkele keren moeten denken aan het nummer the ballad of Lucy Jordan gezongen door Marianne Faithfull. Het is het verhaal van Lucy, een huisvrouw in een buitenwijk die gek wordt bij de gedachte dat ze haar droom om in een open sportwagen door Parijs te rijden niet heeft waargemaakt. Waar de een zijn droom realiseert, raakt een ander zoals Lucy ontgoocheld. Voor iedereen geldt dat dromen pas eindigen als je ze loslaat. Om ze te kunnen loslaten moet je er wel eerst alles aan hebben gedaan om ze te realiseren. Pas dan besef je dat het niet ging om de droom en de uitvoering ervan maar om het besef dat je behalve de droom ook de schepper van de droom was.

Zie ook:
schaduwwereld
eudaimonia
het Amerika van Trump
existentie en essentie