Ik zit in een transformatie. Mijn hersenen veranderen door de ziekte van Parkinson. Op de momenten dat de chemische balans in mijn hersenen is verstoord, bij Parkinson heet dat een ‘off’ moment, is het alsof ik een test onderga. Ik loop door een gang waar de muren links en rechts bestaan uit hulpeloosheid en paniek. Alleen door rustig te blijven en gedisciplineerd het midden van de gang aan te houden, kan ik voorkomen dat ik in een depressie beland. Dit klinkt dramatisch maar is het niet. Het is als een bijna dood ervaring. Aan het einde van de tunnel schijnt licht. Ik moet mijn weg door de gang vervolgen om alles wie ik ben te laten transformeren in iets dat groter en anders is dan ik.

Zie ook:
transitie
de constante transformatie van zijn