Ik weet dat ik ooit dood zal gaan. Op sommige momenten zoals bij het overlijden van een bekende komt dit besef diep bij me binnen. Nu ik heb gehoord dat ik medisch gezien tot een risicogroep behoor dringt dit besef nog sterker tot me door. De eerste gedachte toen ik het hoorde was: Tu qouque Willem. Ook jij Willem. Deze uitspraak ontleen ik aan wat de Romeinse keizer Caesar zei toen hij, omringd door zijn moordenaars, zijn vriend Brutus zag: ‘Tu qouque file mi?’ ‘Ook gij mijn zoon?’ Na mijn eerste reactie besef ik dat ik me niet wil laten meeslepen door emoties en ook niet door een discussie met mezelf over het ziekteproces. Ik wil me overgeven aan de verwondering over het hier en nu dat gemeten in de tijd misschien nog heel lang maar misschien ook nog maar heel kort zal zijn.