Ik heb de laatste maanden met gekromde tenen zitten kijken hoe leidinggevenden het mikpunt werden van sociale verontwaardiging omdat ze te dominant zouden zijn. Om deze conclusie te kunnen trekken dien je behalve de leidinggevende ook de medewerkers en de organisatie te kennen. Organisaties hebben nu eens een bouwer en dan weer een breker nodig. Nu eens iemand die met zachte hand het beste uit teams en medewerkers haalt. Dan weer iemand die met harde hand processen versnelt en starre arbeidsrelaties en werkpatronen openbreekt. Het is niet zo dat de leidinggevende een zacht of hard mens moet zijn, een coördinator of directief persoon. Leidinggevenden moeten de twee leiderschapsstijlen op de juiste plaats, op het juiste moment en in de juiste mate kunnen toepassen. De verbale en non-verbale kleur die ze aan de leiderschapsstijl geven wordt bepaald door de aard van de gekozen stijl, de cultuur van de maatschappij en organisatie en door de ethische normen en persoonlijkheid van henzelf en van de medewerkers.

Zie ook:
grensoverschrijdend gedrag
maatschappelijke drijfjacht
menselijke waardigheid
Leve Trump!
helemaal jezelf zijn