Ik heb een sterke band met mijn dochter. Dit begon toen ik haar voor de eerste keer in mijn armen hield en het gevoel kreeg dat ik haar wilde koesteren en beschermen. Dit gevoel evolueerde in de loop van de jaren naar een gevoel van waakzaamheid ten aanzien van haar veiligheid en welzijn. Na haar kinderjaren mondde dit uit in een volwassen vader-dochter relatie. Als vader heb ik haar geleerd om maatschappelijk en communicatief op eigen benen te staan. Op de momenten dat ik zie hoe succesvol ze daarin is voel ik me trots. Niet alleen omdat deze bijzondere vrouw mijn dochter is maar ook omdat ik me in haar weerspiegeld zie, in hoe je met elkaar om dient te gaan: vrij en betrokken tegelijk.