Er zijn allerlei berichten die me verbazen. Laat ik er een paar noemen: Een vrouw in Atlanta van 61 jaar wordt negen uur opgesloten omdat ze een politieman vraagt: Why? Een lerares in Engeland wordt aangeklaagd omdat ze op de vraag wat ze zou doen als ze werkloos zou worden antwoordde dat ze een stripper zou moeten worden en haar vruchtbare eitjes zou moeten verkopen. Een vrouw in New Jersey die de dikste vrouw ter wereld wil worden heeft een website geopend waar mannen haar tegen betaling kunnen zien eten. Deze en vele andere berichten verbazen me. Ik vraag me af of ik me wel wil verbazen. Ik verwonder me liever. Ik word liever bevangen door sprakeloosheid bij het zien van een wonder. Bij zaken die een diep gevoel van verbondenheid in me opwekken. Terwijl ik dit schrijf verbaas ik me er over dat ik me niet verbonden voel met de politieman noch met degene die de lerares heeft aangeklaagd noch met de dikke vrouw. In eerste instantie verrast de verbazing me. Ik ben sprakeloos. Dan welt de glimlach van de verwondering in me op.

Zie ook:
ingetogen
weerstand
verwondering