Tijdens de culturele revolutie werd de wilskracht van veel Chinezen verkracht door hen te martelen en in het openbaar te verhoren. Wereldwijd wordt de menselijke geest nog altijd verkracht. De wilskracht van de slachtoffers wordt niet alleen fysiek gebroken, er wordt ook geprobeerd hen te indoctrineren met ideologische en religieuze opvattingen. Er is meestal maar één weg waarlangs je aan deze marteling kunt ontsnappen: schuldbekentenis, berouw en bekering. Dit is voor de meeste slachtoffers echter niet het einde van hun lijdensweg. Ze dienen ‘roomser te zijn dan de paus’, overtuigder in de leer dan de sektarische dogmatici die hen hebben gemarteld. Sommige slachtoffers bezwijken. Anderen weerstaan de druk door met een ongebonden geest in het leven te staan.

Zie ook:
niet bekennen maar erkennen
berouw