Tot op de dag van vandaag wordt onze cultuur bepaald doordat Christus zich niet verzette tegen zijn terdoodveroordeling. Dit heeft ons niet alleen verdraagzaamheid geleerd, we zijn er ook naïeve idealisten door geworden die zich hebben opgesloten in een cocon van politieke correctheid. We durven ons niet openlijk uit te spreken tegen de achterlijkheid van traditionele opvattingen over vrouwen en mannen en tegen godsdiensten die dit goedpraten. Door onze angst lopen we het risico dat we het zullen afleggen tegen degenen die assertiever zijn. Tegen testosteronbommen die zijn gehersenspoeld met vrouwonvriendelijke dogma’s en traditionele standpunten. Het is dom en naïef om erop te vertrouwen dat het wel goed met hen komt zodra ze de zegeningen van onze cultuur hebben ervaren. Onze cultuur is namelijk niet eenduidig en duidelijk. Ook binnen de fundamentalistische christelijke kerk bestaat veel vrouwonvriendelijkheid. Nee, wat we nodig hebben is een volgende fase in het verlichtingsdenken. Actief uitdragen waar de verlichte denkers voor hebben gevochten: dat je geen religie nodig hebt om te bepalen wat zedelijk gedrag is. Je kunt dat ook bepalen met de rede die confronterend mag en soms moet zijn.

Zie ook:
testosteronbel
verlichting
gerechtvaardigd geweld
gender revolutie